RPO skarży przepis dotyczący kontaktu zatrzymanego z adwokatem.

Wątpliwości konstytucyjne budzi fakt, że zatrzymujący może zastrzec, iż będzie obecny w trakcie rozmowy osoby zatrzymanej z adwokatem – napisała RPO we wniosku do Trybunału.

Zdaniem Rzecznik niezgodny z Konstytucją jest art. 245 § 1 Kodeksu postępowania karnego w części zawierającej słowa: zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny. Regulacja jest sprzeczna z art. 42 ust. 2 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji. Zaskarżony przepis stanowi, że zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a także bezpośrednią z nim rozmowę, zatrzymujący może zaś zastrzec, że będzie przy niej obecny.

Wątpliwości Rzecznik wywołuje nie tyle sama możliwość złożenia takiego zastrzeżenia i w konsekwencji obecność zatrzymującego podczas bezpośredniej rozmowy adwokata z zatrzymanym, ale to, że nigdzie nie wskazano sytuacji, w których może dojść do tej kontrolowanej rozmowy. Ustawodawca pozostawił zatrzymującemu całkowitą swobodę w decydowaniu o jego obecności podczas rozmowy adwokata z zatrzymanym. Swoboda ta i sposób jej wykorzystania nie podlegają jakiejkolwiek zewnętrznej weryfikacji.

Art. 245 § 1 kpk w zakwestionowanej części nie reguluje w sposób kompletny istotnych elementów ograniczenia prawa do obrony. Dlatego nie chroni jednostki przed arbitralnością władzy – uważa RPO (RPO-691183-II-ll/ST).

Źródło: www.rpo.gov.pl.

Kontrola a zmiana zamierzonego sposobu użytkowania obiektu.

Art. 59a ust. 2 Prawa budowlanego nie przewiduje sprawdzenia w trakcie obowiązkowej kontroli zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, gdyż obiekt nie jest jeszcze użytkowany i sposób jego użytkowania nie może być jeszcze przesądzony.

Tak wątpliwości interpretacyjne dotyczące sprawdzania zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w trakcie obowiązkowej kontroli budowy wyjaśnił Głowny Inspektor Nadzoru Budowlanego w interpretacji z 27 lutego br.

Pozwolenie na użytkowanie jest wydawane na ten rodzaj i kategorie obiektu, które były określone w decyzji o pozwoleniu na budowę. Jeśli po uzyskaniu przez inwestora ostatecznej decyzji o pozwoleniu na użytkowanie organ stwierdzi, że nastąpiła zmiana sposobu użytkowania obiektu lub jego części bez wymaganego zgłoszenia, ma obowiązek wstrzymać to użytkowanie. Dalsze postępowanie organu w takiej sytuacji reguluje z art. 71a Prawa budowlanego.

Art. 59a ust. 2 Prawa budowlanego zawiera katalog spraw podlegających sprawdzeniu w trakcie obowiązkowej kontroli. Fakt, że ustawodawca zdecydował się na enumeratywne wyliczenie spraw podlegających sprawdzeniu, wiąże organ nadzoru budowlanego przeprowadzający kontrolę – tylko w tym zakresie. w razie stwierdzenia wymienionych nieprawidłowości mogą być nakładane kary, a w konsekwencji wydana odmowa pozwolenia na użytkowanie.

Przedmiotowy katalog nie pokrywa się z katalogiem określonym w art. 36a ust. 5 Prawa budowlanego, który zawiera odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego lub innych warunków pozwolenia na budowę. Zmianę zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części wymieniono w tym przepisie właśnie po to, aby umożliwić inwestorowi jeszcze w trakcie realizacji robót zmianę zamierzonego sposobu użytkowania obiektu. Zmiana taka wymaga każdorazowo uzyskania decyzji o zmianie pozwolenia na budowę. Natomiast art. 59a ust. 2 Prawa budowlanego nie przewiduje sprawdzenia w trakcie obowiązkowej kontroli zmiany zamierzonego sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, gdyż obiekt nie jest jeszcze użytkowany i sposób jego użytkowania nie może być jeszcze przesądzony.

Źródło: www.gunb.gov.pl.

Nowe rozwiązania w przepisach dotyczących ubezpieczenia OC

Od 11 lutego 2012 r. obowiązują nowe prokonsumenckie rozwiązania w przepisach dotyczących ubezpieczenia OC. Zmiany wprowadziła ustawa z 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 205 poz. 1210).

Łatwiejsze wypowiadanie umów
Nowe przepisy ułatwiają terminowe wypowiadanie umów. Nadanie pocztą oświadczenia o wypowiedzeniu umowy ubezpieczenia obowiązkowego będzie uważane za złożone z datą stempla pocztowego. Natomiast w przypadku sprzedaży pojazdu, zawarta przez dotychczasowego posiadacza umowa ubezpieczenia OC komunikacyjnego, będzie rozwiązywała się z ostatnim dniem okresu, na jaki została zawarta (zniknie możliwość odnowienia jej z mocy ustawy na następnych 12 miesięcy).
Z ustawy wynika też, że dokumentem potwierdzającym zawarcie umowy ubezpieczenia – zarówno ubezpieczeń obowiązkowych, jak i ubezpieczeń dobrowolnych – będzie także kopia dokumentu elektronicznego (wydruk).

Koniec z podwójnym ubezpieczeniem
Ponadto, dzięki nowym regulacjom zniknie problem tzw. podwójnego ubezpieczenia. Chodzi o płacenie podwójnej składki w przypadku niewypowiedzenia dotychczasowej umowy i zawarcia kolejnej z innym zakładem ubezpieczeń. Teraz zakład ubezpieczeń będzie musiał przesyłać ubezpieczonemu na 14 dni przed końcem umowy informację o przedłużeniu umowy i o warunkach na jakich zostanie przedłużona na kolejny okres. Jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego w tym samym czasie jest ubezpieczony w dwóch lub więcej zakładach ubezpieczeń, a jedna z umów została zawarta w trybie automatycznego odnowienia, będzie ją można wypowiedzieć. W takiej sytuacji zakład ubezpieczeń będzie mógł jednak żądać zapłaty składki ubezpieczeniowej za okres, przez który ponosił odpowiedzialność.

Źródło: LexPolonica.

Polak też może być zagranicznym przedsiębiorcą.

Obowiązujące od 1 stycznia 2012 r. przepisy deregulacyjne znowelizowały m.in. ustawę o swobodzie działalności gospodarczej. Wprowadzone zmiany ułatwiają tworzenie oddziałów na terytorium RP przez polskich przedsiębiorców wykonujących działalność za granicą, precyzują zasady likwidacji oddziału oraz łagodzą procedurę składania wniosków o wpis do rejestru przedstawicielstw.

Polak w definicji zagranicznego przedsiębiorcy

Ustawa deregulacyjna (ustawa z 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców) rozszerzyła definicję przedsiębiorcy zagranicznego o osoby fizyczne posiadające obywatelstwo polskie, które prowadzące działalność gospodarczą za granicą. Do tej pory osoby te nie mogły się powołać na ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i założyć oddziału na terytorium Polski.

Wniosek bez zbędnych dokumentów
Nowe przepisy łagodzą też wymagania dotyczące dokumentów dołączanych do wniosku o wpis do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych. Wiele z dotychczas przedkładanych dokumentów nie miało praktycznego znaczenia dla prawidłowego przebiegu postępowania rejestrowego – np. oświadczenie o ustanowieniu przedstawicielstwa wyrażone jest poprzez sam fakt złożenia wniosku czy dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu (nieruchomości) podczas gdy przedstawicielstwa mogą działać także w lokalach niesamodzielnych (np. jedno pomieszczenie w lokalu będącym odrębnym przedmiotem własności). Zgodnie z poprawionymi przepisami wystarczy, że do wniosku zostaną dołączone:

  1. urzędowy odpis dokumentu potwierdzającego rejestrację przedsiębiorcy zagranicznego, na podstawie którego przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą,
  2. uwierzytelnioną urzędowo kopię dokumentu określającego adres siedziby przedsiębiorcy zagranicznego, zasady reprezentacji przedsiębiorcy zagranicznego oraz wskazanie osób uprawnionych do jego reprezentacji, jeżeli ww. dokument nie zawiera niezbędnych informacji w tym zakresie,
  3. uwierzytelnioną kopię dokumentu uprawniającego przedsiębiorcę zagranicznego do wykorzystywania lokalu lub nieruchomości na potrzeby siedziby głównej przedstawicielstwa.

Dołączony do wniosku dokument potwierdzający rejestrację przedsiębiorcy powinien być poświadczony poprzez apostille, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na terytorium państwa będącego stroną Konwencji haskiej z 1961 r. o zniesieniu wymogu legalizacji zagranicznych dokumentów urzędowych, lub poprzez legalizację, jeżeli przedsiębiorca działa na terytorium państwa niebędącego stroną tej Konwencji. Ww. poświadczenie nie będzie wymagane, jeżeli umowa dwustronna lub wielostronna, którą jest związana RP zniosła lub uprościła legalizację lub zwolniła z legalizacji dokumenty w sprawach objętych zakresem tych umów. W razie braków, wnioskodawca zostanie wezwany do uzupełnienia wniosku, w terminie nie krótszym niż 7 dni. Na umotywowany wniosek termin ten będzie można wydłużyć.

Banki zwolnione z rejestracji
W przypadku banków zagranicznych i instytucji kredytowych w ogóle zniesiono obowiązek dokonywania wpisu do rejestru przedstawicielstw. Taki wpis nie wpływał na jakość nadzoru nad działalnością przedstawicielstw banków zagranicznych i instytucji kredytowych, a generował jedynie dodatkowe koszty. Tym samym instytucje zostały zwolnione ze zgłaszania Ministrowi Gospodarki informacji o wszelkich zmianach stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych objętych wnioskiem. Nie oznacza to, że zostały zwolnione z obowiązków informacyjnych – uprawnienia do otrzymywania takich danych posiada Komisja Nadzoru Finansowego.

Ustawodawca usunął wątpliwości
Na mocy nowych przepisów doprecyzowano np. kwestie dotyczące likwidacji oddziału. Znowelizowana ustawa jednoznacznie wskazuje, że przepisy Kodeksu spółek handlowych o likwidacji spółki z o.o. mają zastosowanie zarówno w przypadku likwidacji oddziału przeprowadzanej z własnej inicjatywy przedsiębiorcy zagranicznego, jak i w przypadku wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności w ramach oddziału, wydanej przez ministra.
Inny z poprawionych przepisów mówi wyraźnie, że w przypadku adresu na terytorium RP osoby upoważnionej w przedstawicielstwie do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego chodzi o adres pobytu, natomiast przez adres przedstawicielstwa rozumiany jest adres siedziby głównej przedstawicielstwa na terytorium RP, w której będą złożone oryginalne dokumenty związane z działalnością przedstawicielstwa. Dotychczasowe zapisy były zbyt ogólne i dopuszczały w praktyce stałe przebywanie osoby upoważnionej poza terytorium RP, co w wielu przypadkach utrudniało kontakt organu z przedstawicielstwem.

Źródło: LexPolonica.