Category Archives: prawa człowieka

Dozór elektroniczny czyli odbywanie kary pozbawienia wolności w warunkach wolnościowych.

Dozór elektroniczny umożliwia osobom skazanym na kary pozbawiani wolności na odbywanie tej kary w warunkach wolnościowych np. w miejscu ich zamieszkania (nie koniecznie zameldowania), przy użyciu nowoczesnych systemów elektronicznych ograniczających ich swobodę przemieszczania się i zmiany miejsca pobytu.

W skrócie polega to na założeniu na nogę (czasami na rękę) skazanego, nie rzucającego się w oczy nadajnika radiowego (podobnego do dużego zegarka) oraz umieszczenia w miejscu zamieszkania urządzenia monitorującego. Skazani objęci przez dozór elektroniczny w godzinach określonych przez sąd powinni znajdować się w miejscu zamieszkania, z zakazem opuszczania tego miejsca.
W sytuacji naruszenia przez skazanego warunków odbywania kary (nieobecność podczas godzin odbywania kary lub manipulowanie przy urządzeniu monitorującym lub nadajniku) urządzenie wygeneruje informację o naruszeniu warunków dozoru i prześle je do Centrali Monitorowania, a następnie sąd będzie musiał podjąć w stosunku do skazanego niezwłoczne działania. W takiej sytuacji sąd penitencjarny będzie mógł np. uchylić skazanemu zezwolenie na dalsze odbywanie kary w systemie wolnościowym (dozór), co dla skazanego będzie oznaczało odbywanie kary w zakładzie karnym.
Wyżej opisany dozór elektroniczny umożliwia skazanym, mimo pewnych ograniczeń, prowadzenie dość normalnego życia. W szczególności ułatwiono utrzymywanie więzi z rodziną, naukę i świadczenie pracy celem utrzymania rodziny.
Z takiego rozwiązania mogą skorzystać skazani na karę pozbawienia wolności (w tym również osoby, wobec których orzeczono karę zastępczą za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe) nieprzekraczającą jednego roku, posiadającym miejsce stałego pobytu oraz zgodę osób pełnoletnich wspólnie z nimi zamieszkujących. Warunek jednego roku dotyczy również sumy dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbyć kolejno.
Z tej procedury wykluczone są osoby, skazane w warunkach określonych w art. 64§2 kodeksu karnego czyli recydywa wielokrotna. Systemem tym nie mogą być również objęte osoby, wobec których orzeczono karę aresztu lub zastępczą karę aresztu za wykroczenie.
Zastosowanie tej procedury czyli udzielenie skazanemu zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego należy do właściwości sądów okręgowych – penitencjarnych, na których terenie skazany przebywa. W przypadku pozytywnie rozpatrzonego wniosku, w sprawach związanych z wykonaniem tego dozoru elektronicznego, właściwy jest sąd penitencjarny w okręgu, którego kara jest lub będzie wykonywana.
Termin rozpatrywnia wniosku o zezwolenie na dozór elektroniczny wynosi 14 dni od dnia wpływu wniosku.
Z wnioskiem o udzielenie skazanemu zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego może wystąpić do sądu penitencjarnego zarówno sam skazany, jak i jego obrońca czy też prokurator, sądowy kurator zawodowy, dyrektor zakładu karnego.
Szczegółowe informacje techniczne w zakresie realizowania dozoru elektronicznego czy możliwe w stosowaniu dozoru problemy i sposób ich rozwiązywania znaleźć można na stronie www.dozorelektroniczny.gov.pl.

TYDZIEŃ POMOCY OFIAROM PRZESTĘPSTW

ZAPRASZAMY DO KANCELARII NA “TYDZIEŃ POMOCY OFIAROM PRZESTĘPSTW” – W dniach od 25 lutego do 02 marca 2013r. ponownie, jak w latach ubiegłych, Kancelaria przyłącza się i wspiera inicjatywę Ministerstwa Sprawiedliwości pt.: „Tydzień Pomocy Ofiarom Przestępstw”.
Zasadniczym celem inicjatywy jest zwrócenie szczególnej uwagi na potrzeby i prawa osób pokrzywdzonych przestępstwem.

Ustawa ratyfikacyjna dotycząca praw osób niepełnosprawnych weszła w życie

0d 17 sierpnia 2012 r. obowiązuje ustawa z dnia 15 czerwca 2012 r. o ratyfikacji Konwencji o prawach osób niepełnosprawnych, sporządzonej w Nowym Jorku dnia 13 grudnia 2006 r. (Dz. U. 2012 poz. 882).

Prezydent Bronisław Komorowski podpisał ustawę o ratyfikacji 26 lipca 2012 r. Dotyczy ona rezolucji nr 61/106, pierwszego międzynarodowego aktu prawnego, który kompleksowo odnosi się do praw osób niepełnosprawnych.

Celem Konwencji (art. 1) jest popieranie, ochrona i zapewnienie pełnego i równego korzystania z praw człowieka i podstawowych wolności przez wszystkie osoby niepełnosprawne.

    Akt zawiera przepisy:

  • zakazujące dyskryminowania osób niepełnosprawnych,
  • nakazujące tworzenie warunków korzystania z praw na zasadzie równości z innymi,
  • nakazujące wprowadzenie rozwiązań specjalnie adresowanych do osób niepełnosprawnych.

 

    Zasady ogólne Konwencji (art. 3) to między innymi:

  • poszanowanie przyrodzonej godności,
  • niedyskryminacja,
  • pełny i skuteczny udział w życiu społecznym,
  • poszanowanie odmienności i akceptacja osób niepełnosprawnych, jako będących częścią ludzkiej różnorodności oraz ludzkości,
  • równość szans,
  • równość mężczyzn i kobiet.

 

    Konwencja wskazuje również na obowiązki Państwa wobec osób niepełnosprawnych. (art. 4). Należą do nich przede wszystkim:

  • zobowiązanie do zapewnienia i popierania pełnej realizacji praw człowieka i podstawowych wolności osób niepełnosprawnych, bez jakiejkolwiek dyskryminacji;
  • konsultacje i współpracę z osobami niepełnosprawnymi przy tworzeniu i wdrażaniu ustawodawstwa i polityki na rzecz implementacji postanowień Konwencji.

Strony Konwencji powinny podejmować działania w celu stopniowego osiągnięcia pełnej realizacji praw, przy wykorzystaniu wszystkich dostępnych środków.

Pojęcie osoby niepełnosprawne obejmuje osoby, których stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza bądź uniemożliwia wypełnianie ról społecznych, a w szczególności ogranicza zdolności do wykonywania pracy zawodowej.

Według badań Głównego Urzędu Statystycznego w Polsce jest 4,3 mln. osób niepełnosprawnych. Szczegółowe dane z Narodowego Spisu Powszechnego Ludności i Mieszkań w Polsce w 2011 roku pojawią się na stronie GUS w drugiej połowie 2012 r.