Miejscowe przepisy urbanistyczne mają ułatwiać wznoszenie inwestycji na terenach, dla których nie uchwalono dotąd planów zagospodarowania przestrzennego.

Równocześnie z przygotowaniem założeń do kodeksu budowlanego, Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej rozpoczęło prace nad nowelizacją ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Obszary planistyczne
Niezbędnym dokumentem w procesie budowlanym na 70% działek jest decyzja prezydenta/burmistrza/wójta ustalająca warunki zabudowy dla danej działki – bo tylko ok. 30% obszarów gmin w Polsce jest objętych aktualnymi uchwałami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jest to jedna z największych przeszkód w planowaniu jakiejkolwiek inwestycji, a proces formalny dotyczący urbanistycznych wytycznych gminy w skrajnych sytuacjach liczony jest nie w tygodniach i miesiącach, ale latach. Nawet trzech.

Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej chcąc uprościć tę procedurę przygotowuje nowelizację ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w której pojawi się przepis nakłądający na gminy nowe obowiązki. Będą one w drodze uchwał wyznaczać tzw. obszary planistyczne, z określonymi zasadami lokalizowania inwestycji. Taka uchwała będzie aktem prawa miejscowego pozostającym w ścisłym związku z  ustaleniami studium zagospodarowania przestrzennego gminy.

Na terenach zabudowanych uchwała wskaże obszary, dla których należy przyjąć miejscowe przepisy urbanistyczne (MPU) w uproszczonym w stosunku do procedur związanych z  uchwałą o planie miejscowym trybie. MPU będą określały zasady zabudowy i zagospodarowania terenu w oparciu o studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podstawową różnicą między MPU a planem miejscowym jest to, że MPU będą dotyczyły terenów zurbanizowanych, w których na których nowa budowa będzie raczej uzupełnieniem tkanki istniejącej, a plany miejscowe określają zasady zagospodarowania terenów jeszcze nie zurbanizowanych. Projektowanie inwestycji na obszarach nieobjętych zakazem zabudowy, ale też położonych poza obszarami urbanizacji będzie możliwe wyłącznie na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Gmina w uchwale wyznaczy również obszary, na których inwestycje mogą być lokalizowane na podstawie krajowych przepisów urbanistycznych (KPU), a także te położone poza obszarami urbanizacji i objęte zakazem zabudowy. KPU będą przyjmowane na szczeblu centralnym, w formie ustawy.

Wyważenie interesów
Gmina będzie sporządzała projekt uchwały w sprawie obszarów planistycznych na podobnych zasadach, na jakich było sporządzane studium. A więc w postępowaniu muszą wziąć udział mieszkańcy, a gminni urzędnicy muszą starać się wyważyć interesy prywatne z interesem publicznym. Procedurę wydłużać będą konieczne uzgodnienia i opinie (np. doptyczące uwarunkowań środowiskowych), które jednak mają być wydawane w trybie uproszczonym. Mimo to jednak, MPU zniosą obowiązek zdobycia decyzji o warunkach zabudowy dla terenów nieobjętych  planem miejascowym, a to ogromny krok w kierunku uproszczenia irytujących wielu inwestorów przepisów budowlanych.

Umowa z inwestorem
Projekt przerwduje także uzupełnienie istniejącego prawa, by zlikwidować nagminny proceder uchwalania planów miejscowych pod konkretnego inwestora. Uchwały, których podjęcie należy do zadań własnych gminy i wg prawa jest dokonywane z jej środków jest dzisiaj fikcją, gdyż inwestorzy zainteresowani realizacją swojego celu w danej gminie często na własną rękę przeprowadzają wielomiesięczne procedury związane z uchwalnaniem planu, gminie ofiarowując „darowiznę” na podstawie umowy cywilnoprawnej, gdyż formalnie to gmina wchodzi we współpracę z biurem urbanistycznym opracowującym plan wg wskazań inwestora.

Wg nowych przepisów projekt wprowadzi mechanizm umów infrastrukturalnych i urbanistycznych gminy z inwestorem. Inwestor wskaże w niej, jaki będzie miał udział w finansowaniu lub realizacji infrastruktury technicznej lub społecznej.

Więcej o nowelizacji przepisów budowlanych – czytaj tu.

Źródło: Gazeta Prawna