Ubezpieczenie OC samochodu nieużywanego

Rzecznik Praw Obywatelskich odpowiada na pytanie, dlaczego należy płacić ubezpieczenie OC za samochód, który w ogóle nie jest używany?

RPO odpowiada:

Ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, jest ubezpieczeniem obowiązkowym. Traktuje o tym art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiąz­kowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.).
Ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów jest związane z faktem ich posiadania, a nie używania. Nikt nie może zagwarantować, że pojazd, który jest w jego posiadaniu, nie będzie używany, gdyż wprowadzenie pojazdu do ruchu na drodze publicznej jest decyzją jego posiadacza.
Art. 23 ust. 1 w/wymienionej ustawy stanowi, iż posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu. Osoba, która nie zawarła umowy ubezpieczenia obowiązkowego (a więc również ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych), zgodnie z warunkami określonymi w ustawie, jest obowiązana wnieść opłatę. Wysokość tej opłaty, obowiązującej w każdym roku kalendarzowym, stanowi, w ubezpieczeniu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, równowartość 500 EURO (w przypadku samochodów osobowych – art. 88 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubez­pie­czeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komu­ni­ka­cyjnych).

W przypadku posiadaczy pojazdów mechanicznych, którzy nie spełnili obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z warunkami tego ubezpieczenia, wysokość opłaty jest uzależniona od okresu pozostawania tego posiadacza bez ochrony ubezpieczeniowej w każdym roku kalendarzowym i wynosi:

  1. 20% opłaty w wysokości określonej wyżej (na dziś: 500 Euro) – w przypadku gdy okres ten nie przekracza 3 dni;
  2. 50% opłaty w wysokości określonej powyżej – w przypadku gdy okres ten nie przekracza 14 dni;
  3. 100% opłaty w wysokości określonej powyżej – w przypadku gdy okres ten przekracza 14 dni (vide: art. 88 ust. 3 pkt 1-3 w/wymienionej ustawy).

Źródło: www.rpo.gov.pl

Wypadek w pracy

Rzecznik Praw Obywatelskich odpowiada na pytania, czy uraz kręgosłupa doznany w pracy podczas przenoszenia paczek z towarem może być uznany za wypadek przy pracy? Jaka jest procedura przy ustalaniu wypadku?

RPO odpowiada zgodnie z Kodeksem Pracy:

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że nie wszystkie wypadki, do których doszło w pracy są wypadkami przy pracy.

Definicję wypadku przy pracy określa art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Zgodnie z nim pracownik doznał wypadku przy pracy wówczas, gdy doszło do nagłego zdarzenia wywołanego przyczyną zewnętrzną powodującego uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą. Mówiąc inaczej, wypadek w pracy to łączne zestawienie następujących punktów:

  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonego;
  • podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;
  • w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Tylko zaistnienie wszystkich przesłanek w postaci:

  • nagłości zdarzenia;
  • jego przyczyny zewnętrznej;
  • powstania urazu oraz;
  • związku z pracą.

daje podstawę do uznania, iż doszło do wypadku przy pracy.

W razie zaistnienia wypadku przy pracy pracodawca zobowiązany jest m.in.:

  • podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie;
  • zapewnić udzielenie pierwszej pomocy osobie poszkodowanej;
  • powołać zespół powypadkowy oraz
  • zapewnić ustalenie w przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku.

Zespół powypadkowy, po ustaleniu okoliczności i przyczyn wypadku, sporządza tzw. pro­to­kół powypadkowy (nie później niż w ciągu czternastu dni od dnia uzyskania zawiadomienia o wy­pad­ku).
Poszkodowany może zgłaszać uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole powypadkowym oraz wglądu do akt sprawy.

Problemy z protokołem: – sąd pracy
Kiedy pracodawca odmawia sporządzenia protokołu powypadkowego lub stwierdza w nim, że zdarzenie nie spełnia cech wypadku przy pracy, pracownik, który uległ wypadkowi może wystąpić do sądu pracy z powództwem o ustalenie, że zdarzenie jest wypadkiem przy pracy. Podstawę prawną dla wytoczenia tego powództwa stanowi art. 189 Kodeksu postępowania cywilnego, zgodnie z którym powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny.

Jednorazowe odszkodowanie:
Jeżeli pracownikowi chodzi raczej o otrzymanie jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, powinien złożyć do pracodawcy (jako płatnika składek) wniosek o to świadczenie. Pracodawca po zakończeniu leczenia i rehabilitacji przez pracownika (czyli ubezpieczonego) przekazuje wniosek wraz ze skompletowaną dokumentacją do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Odmowna decyzja ZUS podlega zaskarżeniu do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, który rozpoznaje zasadność takiej decyzji odmownej.

Źródło: www.rpo.gov.pl

Okres gwarancji – rok jak w umowie, czy dwa jak w Unii?

Rzecznik Praw Obywatelskich odpowiada na pytanie, dlaczego dla towaru jaki kupił nabywca, okres gwarancji podany w karcie gwarancyjnej, wynosi tylko rok, jeśli według przepisów unijnych okres gwarancji musi wynosić co najmniej 2 lata?

RPO odpowiada:

Po pierwsze należy odróżnić gwarancję od roszczeń konsumenta z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Zgodnie z ustawą o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej w sprzedaży konsumenckiej, obowiązuje dwuletni termin dotyczący odpowiedzialności SPRZEDAWCY z tytułu niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową. Ten podstawowy zakres odpowiedzialności może być uzupełniony udzieleniem gwarancji. Udzielenie gwarancji jest jednakże fakultatywne i następuje niezależnie od wyżej wymienionej odpowiedzialności sprzedawcy, a wspomniany termin nie ma tu zastosowania.
Źródło: www.rpo.gov.pl

Błędy w ustaleniach faktycznych jako podstawa sporządzania kasacji.

Rzecznik Praw Obywatelskich odpowiada na pytanie, czy podstawą sporządzania kasacji w sprawach karnych mogą być błędy w ustaleniach faktycznych poczynione przez sąd?

Kasacja nie może kwestionować ustaleń stanowiących podstawę rozstrzygnięcia.

Rzecznik Praw Obywatelskich powołując się na wyrok Sądu Najwyższego negatywnie odpowiada na zadane pytanie:

„Sąd Najwyższy orzekając w trybie kasacji nie jest władny dokonywać ponownej oceny dowodów i na podstawie własnej oceny kontrolować poprawność dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych. Zadaniem SN jest jedynie sprawdzenie, czy dokonując ustaleń faktycznych orzekające w obu instancjach sądy nie dopuściły się rażącego naruszenia reguł procedowania, co mogło mieć wpływ na ustalenia faktyczne, a w kon­sekwencji na treść wyroku.

Innymi słowy, kontroli podlegają nie same ustalenia faktyczne, ale sposób ich dokonania ..” ( wyrok SN z dnia 06.09.1996r. II KKN 63/96, OSNKW 1997, z1-2, poz.11).
Źródło: www.rpo.gov.pl