Z uwagi na wskazane braki lub błędy i po przyjęciu podstawowych założeń, Ministerstwo proponuje następujące zmiany:

I. PRAWO BUDOWLANE – Przepisy ogólne

1. Zakres przedmiotowy ustawy – ustawa ureguluje działalność obejmującą sytuowanie (lokalizowanie), projektowanie, budowę, utrzymanie i rozbiórkę obiektów budowlanych. Nie dotyczy zatem robót niezwiązanych z obiektem budowlanym (np. niektórych robót ziemnych).
2. Zakres podmiotowy ustawy – ustawa określi prawa i obowiązki uczestników procesu budowlanego (inwestor, projektant, kierownik budowy, inspektor nadzoru technicznego), właścicieli obiektów budowlanych oraz określi zasady i zakres działania organów administracji publicznej w tych dziedzinach (organy samorządu gminnego, organy administracji architektoniczno-budowlanej, organy nadzoru budowlanego).
   Wyłączenia – ustawa nie będzie miała zastosowania do uregulowanych w przepisach odrębnych kwestii związanych z:
   • wyrobiskami górniczymi;
   • podziemnymi muzeami górniczymi;
   • składowiskami odpadów w rozumieniu ustawy o odpadach;
   • urządzeniami wodnymi, niebędącymi obiektami budowlanymi, których wykonanie wymaga pozwolenia wodnoprawnego.
3. Prawo budowlane podtrzyma zasadę, że obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi powinien być projektowany, budowany i użytkowany w sposób wyrażony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając m.in.: spełnienie wymagań podstawowych, warunki użytkowe zgodnie z przeznaczeniem obiektu, możliwość utrzymania właściwego stanu technicznego obiektu, poszanowanie występujących w obszarze oddziaływania obiektu uzasadnionych interesów strony trzeciej.
4. Prawo budowlane posługiwać się będzie pojęciem „zgody budowlanej”, przez którą należy rozumieć wszelkie instytucje prawne, umożliwiające rozpoczęcie budowy, tzn. decyzje o pozwoleniu na budowę, skuteczne zgłoszenie z i bez projektu budowlanego.
5. W Prawie budowlanym zawarta będzie zasada, że zgoda budowlana jest wydawana na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub miejscowego planu zabudowy. Możliwa jest jednak także budowa na terenach nieobjętych ustaleniami miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego lub miejscowego planu zabudowy, pod warunkiem zgodności z przepisami powszechnie obowiązującymi. Takie przepisy to przede wszystkim przepisy Prawa budowlanego, a w szczególności przepisy określające zasady sytuowania obiektów budowlanych w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – Krajowe Przepisy Urbanistyczne (KPU). Tym samym likwidacji ulegnie instytucja decyzji o warunkach zabudowy, co zniesie uznaniowy charakter zgody na usytuowanie obiektu – wprowadzając w to miejsce powszechnie obowiązujące reguły. Regulacja ta ma na celu zapewnienie „przewidywalności przestrzeni” dla inwestorów.
6. Przepisy KPU oparte będą na następujących podstawowych założeniach:
   • dostępność działki – bezpośredni dostęp do istniejącej drogi publicznej z możliwością wykonania zjazdów; bezpośredni dostęp do uzbrojenia niezbędnego dla prawidłowego użytkowania obiektu;
   • wielkość działki w proporcji do projektowanej powierzchni zabudowy powinna zapewniać zachowanie wymaganej powierzchni biologicznie czynnej;
   • określi się dopuszczalną powierzchnię obiektu budowlanego w relacji do całkowitej powierzchni działki;
   • na terenach niewyposażonych w sieci kanalizacyjne i wodociągowe należy określić minimalne rozmiary działek, na których mogą być sytuowane studnie, szczelne zbiorniki na nieczystości, ewentualnie przydomowe oczyszczalnie ścieków;
   • miejsca parkingowe wyłącznie na działce, na której przewidziane jest sytuowanie obiektu z określeniem minimalnej wymaganej liczby miejsc, w zależności od funkcji i wielkości obiektu;
   • niedopuszczalna będzie budowa na terenach potencjalnie niebezpiecznych (zalewowych, osuwiskowych);
   • możliwa będzie realizacja inwestycji liniowych o znaczeniu lokalnym w istniejących pasach drogowych i obszarze kolejowym.
7. Na wniosek inwestora wójt, burmistrz albo prezydent miasta potwierdza zgodność zamierzenia inwestycyjnego z Krajowymi Przepisami Urbanistycznymi. Milczenie organu przez 14 dni będzie oznaczać brak sprzeczności. w razie wystąpienia sprzeczności wójt stwierdzi to w drodze decyzji administracyjnej, wskazując w niej zakres sprzeczności. Organem odwoławczym będzie SKO. Rozporządzenie określi wzór wniosku o potwierdzenie zgodności zamierzenia inwestycyjnego z KPU.
8. W Prawie budowlanym będą też zawarte zasady:
   • prawo zabudowy – prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli jest to zgodne z przepisami powszechnie obowiązującymi, w tym z mpzp lub mpz albo KPU, na podstawie zgody budowlanej (niewniesienie sprzeciwu lub decyzja o pozwoleniu na budowę);
   • budowa obiektu budowlanego wymagać będzie zgłoszenia, a pozwolenie w drodze decyzji będzie wymagane tylko w przypadkach określonych w ustawie; roboty budowlane inne niż budowa, co do zasady, nie podlegają reglamentacji administracyjnoprawnej, poza przypadkami wymienionymi w ustawie;
   • zasady zagospodarowania terenu inwestycji określa ustawa, ale zasady te mogą być inaczej określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub miejscowym planie zabudowy;
   • ustawa zawiera listę obiektów budowlanych, które mogą być realizowane wyłącznie na terenach objętych ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego:
     • mających istotny wpływ na środowisko – w załączniku do ustawy zostanie określona lista takich obiektów,
     • o wysokości powyżej 25 m,
     • o powierzchni zabudowy powyżej 3 tys. m2,
     • handlowe (wielkopowierzchniowe) o powierzchni zabudowy powyżej 2 tys. m2,
   • dane adresowe stron ustala się na podstawie ewidencji gruntów.
9. Do ustawy z przepisów techniczno-budowlanych zostaną przeniesione zasady sytuowania (lokalizacji) budynków (co oznacza zniesienie w tym zakresie instytucji odstępstwa od przepisów techniczno-budowlanych):
   • budynek o wys. poniżej 12 m – 1,5 m od granicy ścianą pełną lub 4 m ścianą z otworami, w granicy na zasadzie wzajemności;
   • budynek o wys. powyżej 12 m – 35 m – 1/3 wysokości od granicy;
   • budynek o wys. pow. 35 m – 1/2 wysokości od granicy;
   • dopuszczalne mniejsze odległości, jeżeli nie naruszają przepisów odrębnych i sąsiad wyraził notarialną zgodę.
10. W przypadku inwestycji, dla realizacji których uchwalono ustawy szczególne (tzw. „specustawy”), jako zasadę wprowadzi się, że inwestor zdecyduje, czy chce prowadzić inwestycję na zasadach określonych w niniejszej ustawie, czy w „specustawach”.
11. Niezbędne będzie wprowadzenie instrumentów, które zapewnią możliwość przeprowadzenia oceny wpływu planowanego do realizacji zamierzenia budowlanego, na formy ochrony przyrody, o których mowa w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220, z późn. zm.), a także na ich otuliny (jeżeli, je posiadają).

« poprzedni rozdział                                                                            następny rozdział »

Rozdziały:

1. Wprowadzenie 1)   2)   3)
2. I. Prawo budowlane
   • Przepisy ogólne
   • Lokalizacja obiektów liniowych o znaczeniu ponadlokałnym w przypadku braku m.p.z.p.
   • Przygotowanie budowy
   • Budowa
   • Zakończenie budowy
   • Roboty budowlane inne niż budowa
   • Utrzymanie obiektów budowlanych
   • Katastrofa budowlana
   • Inwestycje konieczne – wariant
   • Naruszenie przepisów w procesie budowlanym
   • Organy administracji publicznej.
   • Przepisy karne
3. II. Zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

Źródło: www.transport.gov.pl/ 

Z uwagi na wskazane braki lub błędy i po przyjęciu podstawowych założeń, Ministerstwo proponuje następujące zmiany:

1. Przepisy urbanistyczne. Wprowadzenie katalogu lokalnych planów za­gos­podaro­wania przestrzennego, do których należeć będą: miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz nowa kategoria aktu prawa miejscowego w zakresie zagospodarowania przestrzennego – miejscowe plany zabudowy (więcej o nich –czytaj tu), o uprosz­czo­nej procedurze sporządzania, umożliwiające w upo­rząd­kowany sposób uzupełnianie istniejącej zabudowy;
2. Dwa warianty:
   • WARIANT I:
     przyjęcie zasady, że budować można na terenach przeznaczonych na ten cel w lokalnych planach zagospodarowania przestrzennego (miejscowe plany za­gos­po­darowania przestrzennego – mpzp lub miejscowe plany zabudowy –mpz), ale także na podstawie przepisów ustawy, w tym Krajowych Przepisów Urbanistycznych (KPU), które obowiązywać będą na obszarach wyznaczonych w uchwale w sprawie wyznaczenia „obszarów urbanistycznych”;
   • WARIANT II:
     przyjęcie zasady, że budować można na terenach przeznaczonych na ten cel w lokalnych planach zagospodarowania przestrzennego (miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego – mpzp lub miejscowe plany zabudowy – mpz), ale także na podstawie przepisów ustawy, w tym Krajowych Przepisów Urbanistycznych (KPU), obowiązujących na terenie całej gminy.
3. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. – ma być zniesiona;
4. Zgłoszenie i lista wyjątków. Wprowadzenie zasady, że budowę można rozpocząć na podstawie skutecznego zgłoszenia z dołączonym projektem budowlanym – ustawa zawierać będzie enumeratywną listę wyjątków, tzn. jakie obiekty wymagać będą decyzji o pozwoleniu na budowę, jakie zgłoszenia bez konieczności przedkładania projektu budowlanego, a jakie zwolnione zostaną całkowicie z reglamentacji admi­nis­tra­cyj­no­praw­nej;
5. Roboty budowlane inne niż budowa. Wprowadzenie zasady, że nie wymagają pozwolenia ani zgłoszenia, chyba że ustawa stanowi inaczej (lista zamknięta);
6. Minimum formalności. Ograniczenie do niezbędnego minimum liczby wymaganych pozwoleń, zgód, uzgodnień poprzedzających rozpoczęcie budowy;
7. Dwa warianty:
   • WARIANT I:
     zapewnienie sprawdzenia projektu budowlanego oraz odbioru poszczególnych etapów budowy (w przypadku dużych i skomplikowanych obiektów budowlanych o szerokim dostępie ludzi) przez „stronę trzecią”, niezależną od projektanta i inspektora nadzoru technicznego;
   • WARIANT II:
     zapewnienie sprawdzenia projektu budowlanego przez osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności oraz odbioru poszczególnych etapów budowy (w przypadku większych budów) przez inspektorów nadzoru technicznego oraz projektanta sprawującego nadzór projektowy, a w ślad za tym zaostrzenie zasad odpowiedzialności zawodowej;
8. Naruszenie prawa. Wprowadzenie zasady, że nie każde naruszenie prawa skutkuje wydaniem aktu administracyjnego przez nadzór budowlany – w przypadku braku zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi bądź mienia pierwsze działanie nadzoru budowlanego miałoby postać wezwania do usunięcia stanu niezgodnego z prawem (w drodze wpisu do dziennika budowy);
9. Zawiadomienie o zakończeniu budowy. Przystąpienie do użytkowania obiektu budowlanego będzie poprzedzone zawiadomieniem o zakończeniu budowy, a decyzja o pozwoleniu na użytkowanie obiektu budowlanego będzie wymagana wyłącznie w przypadku zamiaru przystąpienia do użytkowania obiektu przed wykonaniem wszystkich robót, bądź w procedurach legalizacyjnych;
10. Opłata legalizacyjna zależna od wartości obiektu. Legalizację samowoli budowlanej na dotychczasowych zasadach, przy czym wysokość opłaty legalizacyjnej ustalana będzie jako procent od wartości wzniesionego nielegalnie obiektu;
11. Zmiany w administracji. Wprowadzenie zmian w organizacji nadzoru budowlanego, umożliwiające zatrudnienie w organach stopnia podstawowego osób posiadających uprawnienia budowlane we wszystkich specjalnościach, a polegające na wprowadzeniu na szczeblu podstawowym ok. 100 inspektoratów okręgowych w miejsce dotychczasowych inspektoratów powiatowych;
12. Zasady sytuowania budynków na działce. Wprowadzenie do ustawy zasad sytuowania budynków na działce, co skutkować będzie zniesieniem możliwości uzyskania odstępstwa od przepisów techniczno- budowlanych w tym zakresie;
13. Stare a dobre. Podtrzymanie sprawdzonych w praktyce rozwiązań obecnie obowią­zu­jących ustaw;
14. Specustawy. W związku z wprowadzeniem rozwiązań systemowych dotyczących lokalizacji ponadlokalnych inwestycji liniowych oraz inwestycji koniecznych (szczególnie istotnych z punktu widzenia interesów państwa), proponuje się przyznanie inwestorowi swobody wyboru procedury przy realizacji inwestycji objętych „specustawami”. Inwestor będzie decydować, czy chce prowadzić inwestycję na zasadach określonych w ustawie – Prawo budowlane, czy w „specustawach”.

« poprzedni rozdział                                                                            następny rozdział »
Rozdziały:

1. Wprowadzenie 1)   2)   3)
2. I. Prawo budowlane
   • Przepisy ogólne
   • Lokalizacja obiektów liniowych o znaczeniu ponadlokałnym w przypadku braku m.p.z.p.
   • Przygotowanie budowy
   • Budowa
   • Zakończenie budowy
   • Roboty budowlane inne niż budowa
   • Utrzymanie obiektów budowlanych
   • Katastrofa budowlana
   • Inwestycje konieczne – wariant
   • Naruszenie przepisów w procesie budowlanym
   • Organy administracji publicznej.
   • Przepisy karne
3. II. Zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

Źródło: www.transport.gov.pl/ 

Z uwagi na wskazane braki lub błędy w obowiązujących zapisach uznano za konieczne przygotowanie nowej ustawy – Prawo budowlane, która likwidując mankamenty obecnych przepisów podtrzyma jednocześnie dobre, sprawdzone w praktyce regulacje.

Odpowiednie zmiany będą wprowadzone również do innych ustaw, a zwłaszcza do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Kwestie związane z charakterystyką energetyczną budynku zostaną uregulowane w odrębnym akcie prawnym. Nowe regulacje ustawowe oparte będą na następujących podstawowych założeniach:

1. usprawnienie procesu inwestycyjnego, w tym uproszczenie procedur, i ograniczenie rozstrzygnięć administracyjnych;
2. podniesienie poziomu poszanowania ładu przestrzennego, a w szczególności zapobieganie rozpraszaniu zabudowy w tym wzmocnienie roli studium;
3. wyważenie, w szeroko pojętym procesie budowlanym, interesu publicznego i prywatnego;
4. stworzenie mechanizmów zachęcających do inwestowania na terenach już do tego przygotowanych tj. obszarach urbanizacji wyposażonych w infrastrukturę techniczną: drogi, podstawowe uzbrojenie terenu;
5. wprowadzenie mechanizmów ograniczających możliwość zabudowy na terenach potencjalnie niebezpiecznych (zalewowych, osuwiskowych);
6. integracja przepisów regulujących proces inwestycyjny sytuowanych dotychczas w różnych aktach,
7. podniesienie poziomu bezpieczeństwa inwestowania i użytkowaniaobiektów budowlanych.

Jakie są konkretne propozycje?

« poprzedni rozdział                                                                            następny rozdział »
Rozdziały:

1. Wprowadzenie 1)   2)   3)
2. I. Prawo budowlane
   • Przepisy ogólne
   • Lokalizacja obiektów liniowych o znaczeniu ponadlokałnym w przypadku braku m.p.z.p.
   • Przygotowanie budowy
   • Budowa
   • Zakończenie budowy
   • Roboty budowlane inne niż budowa
   • Utrzymanie obiektów budowlanych
   • Katastrofa budowlana
   • Inwestycje konieczne – wariant
   • Naruszenie przepisów w procesie budowlanym
   • Organy administracji publicznej.
   • Przepisy karne
3. II. Zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

Źródło: www.transport.gov.pl/ 

Założenia Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej do projektu ustawy prawo budowlane – o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw.
Co może się zmienić?
Co z dzisiejszych przepisów zostało uznane przez Ministra za sensowne?
Oto założenia datowane na 12 czerwca 2012 r.
Rozdziały:

1. Wprowadzenie 1)   2)   3)
2. I. Prawo budowlane
   • Przepisy ogólne
   • Lokalizacja obiektów liniowych o znaczeniu ponadlokałnym w przypadku braku m.p.z.p.
   • Przygotowanie budowy
   • Budowa
   • Zakończenie budowy
   • Roboty budowlane inne niż budowa
   • Utrzymanie obiektów budowlanych
   • Katastrofa budowlana
   • Inwestycje konieczne – wariant
   • Naruszenie przepisów w procesie budowlanym
   • Organy administracji publicznej.
   • Przepisy karne
3. II. Zmiany ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw

1. WPROWADZENIE – ANALIZA STANU ISTNIEJĄCEGO (co się zmieni – patrz tutaj)

Proces budowlany w Polsce jest regulowany głónie przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz ustawy – Prawo budowlane. Podstawowa zasada brzmi: budowę obiektu budowlanego można rozpocząć po uzyskaniu ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, która powinna być wydana na podstawie ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Założenie było takie, że gminy będą miały opracowany ploan miejscowy, a jeśli nie – ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje wyjątek, że w razie jego braku pozwolenie na budowę może być wydane na podstawie ustaleń zawartych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zważywszy na fakt, że rocznie jest wydawanych ok. 160 tys. decyzji o warunkach zabudowy i ok. 230 tys. decyzji o pozwoleniu na budowę, to wątpliwym staje się nazywanie tej procedury wyjątkiem od zasady lokalizowania inwestycji na podstawie planu miejscowego. Inwestor bardzo często nie ma do czynienia z „przewidywalną przestrzenią” – dopiero indywidualna decyzja administracyjna określa, jak może być zagospodarowany dany teren, a zatem decyzja o warunkach zabudowy określa co i gdzie może być zbudowane. w takim modelu prowadzenie racjonalnej gospodarki przestrzennej, dbanie o ład przestrzenny i przeciwdziałanie zjawisku „nadmiernego rozlewania i rozpraszania” zabudowy jest co najmniej mocno utrudnione. Ocena taka jest wyrażona również w Koncepcji Zagospodarowania Przestrzennego Kraju 2030.
Wymaga też podkreślenia, że wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę jest często poprzedzone szeregiem innych aktów administracyjnych – różnorakich zgód, uzgodnień i stanowisk uzyskiwanych najczęściej w procesie projektowania budowlanego. w wielu przypadkach kompetencja organów administracji do wydawania aktów administracyjnych ma charakter blankietowy, zakres zgody czy uzgodnienia jest poddany daleko idącemu uznaniu administracyjnemu. Funkcjonująca obecnie w Prawie budowlanym zasada, że wszelkie roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji administracyjnej, a wyjątki są enumeratywnie wymienione w ustawie, oznacza potrzebę prowadzenia postępowania administracyjnego nawet w przypadku mało istotnych, nieoddziaływujących na otoczenie robót budowlanych czy obiektów budowlanych. Każde naruszenie prawa w trakcie budowy wymaga też reakcji organu nadzoru budowlanego w drodze aktu administracyjnego. Tak skonstruowany model rodzi uzasadnione poczucie przeregulowania procesu budowlanego i nadmiernego ograniczenia właściciela nieruchomości w korzystaniu z przynależnych mu praw.

Należy też podkreślić, że obecnie obowiązująca ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane była nowelizowana kilkadziesiąt razy, wskutek czego sprawia poważne problemy interpretacyjne tak dla inwestorów, jak i organów administracji publicznej.

W związku z powyższymi uwagami, Ministerstwo przygotowało założenia do projektów ustaw. Są też konkrente propozycje.

Źródło: www.transport.gov.pl/