Category Archives: cywilne

Karta wypadku przy pracy dla osób nie na etacie

Okoliczności i przyczyny wypadku w pracy ustala i spisuje zespół powołany przez pracodawcę w protokole powypadkowym, ale jeśli poszkodowanego nie łączył stosunek pracy z podmiotem, na rzecz którego wykonywał określone zadania, wówczas zamiast protokołu sporządza się kartę wypadku.

W odniesieniu do takiej karty wypadku Minister Pracy i Polityki Społecznej wprowadził zmianę rozporządzenia w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia.

    W jego myśl kartę wypadku sporządza się w trzech egzemplarzach:

  • pierwszy otrzymuje poszkodowany lub uprawniony członek rodziny,
  • drugi pozostaje u podmiotu ustalającego okoliczności i przyczyny wypadku,
  • trzeci jest przekazywany do ZUS-u, jeżeli zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy.

 

    W dalszych paragrafach rozporządzenie stanowi, że do karty wypadku dołącza się:

  • zapis wyjaśnień poszkodowanego (o ile pozwala na to jego stan),
  • zapis informacji uzyskanych od świadków wypadku,
  • inne dokumenty zebrane w czasie ustalania okoliczności i przyczyn wypadku, w szczególności:
  • dokumenty sporządzone z oględzin miejsca wypadku,
  • dowody dotyczące wypadku uznane za niezbędne do ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku,
  • uwagi i zastrzeżenia do ustaleń zawartych w karcie zgłoszone przez poszkodowanego lub uprawnionego członka rodziny.

 
Do rozporządzenia dołączony jest nowy wzór karty wypadku.

 
Więcej o wypadkach w pracy i możliwości uzyskania odszkodowania (zadośćuczynienia) przeczytają Państwo na stronie kancelarii.

 
Rozporządzenie ukazało się 9 sierpnia, obowiązuje od 24 sierpnia 2012 r.

Kara porządkowa od organu podatkowego może wynieść najwyżej 2.800 zł

Minister Finansów zmienił wysokość kary porządkowej, która jest opisana w art. 262 § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa. Podniesiono jej maksymalną wysokość z obecnych 2.700 zł do 2.800 zł. Taka informacja wynika z opublikowanego 13 sierpnia br. obwieszczenia Ministra Finansów z 8 sierpnia 2012 r. Wyższą karę zapłacimy od 1 stycznia 2013 r.

Kara nakładana jest za ignorowanie organu podatkowego, według ustawy podlega jej:

Strona, pełnomocnik strony, świadek lub biegły, którzy mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego:
1) nie stawili się osobiście bez uzasadnionej przyczyny, mimo że byli do tego zobowiązani, lub
2) bezzasadnie odmówili złożenia wyjaśnień, zeznań, wydania opinii, okazania przedmiotu oględzin lub udziału w innej czynności, lub
3) bez zezwolenia tego organu opuścili miejsce przeprowadzenia czynności przed jej zakończeniem,
mogą zostać ukarani karą porządkową do 2 800 zł.

Podwyżka taka wprowadzana jest na początku każdego roku. Liczona jest według stopnia odpowiadającego wskaźnikowi cen towarów i usług konsumpcyjnych w pierwszych dwóch kwartałach w porównaniu do takiego samego okresu czasu w roku poprzednim.

Według ustawy kara porządkowa nakładane jest w formie postanowienia, od którego służy zażalenie, które należy złożyć nie później niż w ciągu 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie powinno zawierać m.in. zarzuty przeciwko postanowieniu oraz istotę, zakres i dowody dotyczące uzasadnienia żądania uchylenia postanowienia.
Osoba ukarana w przypadku niezłożenia zażalenia lub wniosku o uchylenie postanowienia, zobowiązana jest zapłacić karę w terminie do 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.

 

Timesharing – czyli wakacje do przewidzenia. Plus Jerzy Pilch na deser:)

Od 28 kwietnia 2012 r obowiązuje w Polsce ustawa z dnia 16 września 2011 r. o timeshare (Dz. U. Nr 230 poz. 1370 – pdf do ściągnięcia).

„Timesharing” długo czekał na regulację prawną w naszym kraju. O co chodzi? Timesharing to prawo do korzystania z rzeczy – przede wszystkim z „miejsca noclegowego” (szczegóły kilka akapitów niżej) – w określonych w umowie dniach każdego roku. Marzysz o zajęcie tego samego domku nad jeziorem na Mazurach? Przed 28 kwietnia mogłeś mieć nadzieję, że właściciel cię pamięta i zarezerwuje dla ciebie dokładnie to samo miejsce w dokładnie tym samym czasie. Teraz możesz podpisać z nim umowę o timeshare – zgodnie z nią będziesz mógł być pewny, że miejsce w określonym terminie będzie na ciebie czekało – tak długo, na jak długo zawrzesz umowę, której ustawowy minimalny okres to 1 rok.
Marzysz o kajucie w jachcie? Miejsce noclegowe to nie tylko nieruchomość, więc może czekać na ciebie również jacht.
Jeśli dotąd marzyłeś tylko o spokojnym wypoczynku co roku w tym samym domu w Toskanii – umowę podpisać mogłeś już.. w latach 80 XX wieku. Teraz nasza ustawa dołącza do przepisów unijnych.

Umowa wg ustawy zawarta musi być w formie pisemnej w języku urzędowym państwa, którego turysta jest obywatelem lub które zamieszkuje. Ważne jest to, że w treści umowy zawarte muszą być terminy i czas zawarcia umowy – np. wakacje w Świnoujściu od 2012 do 2016 r. w dniach 1 do 14 lipca. Umowa reguluje także zasady ochrony konsumentów, z którymi przedsiębiorcy zawierają takie umowy, prawa i obowiązki stron oraz skutki odstąpienia przez konsumenta od kontraktu. Ustawa przewiduje dla konsumenta (czyli turysty) okres czternastodniowy na odstąpienie od umowy.

Przed zawarciem umowy timeshare przedsiębiorca będzie zobowiązany:

  • przekazać konsumentowi szczegółowe informacje dotyczące takiej umowy w zakresie określonym w standardowym formularzu informacyjnym, którego wzór określa załączniki nr 1 do w/w ustawy,
  • przekazać konsumentowi krótki opis produktu, w tym opis nieruchomości lub innego miejsca zakwaterowania oraz okres korzystania w każdym roku z miejsca zakwaterowania (w przypadku gdy umowa zawarta jest na czas określony, również czas trwania takiej umowy);
  • wskazać cenę, jaką druga strona umowy powinna zapłacić, opisując jednocześnie wszelkie dodatkowe koszty, które obciążają konsumenta (np. opłaty roczne, inne opłaty stałe, opłaty specjalne, podatki lokalne);
  • ewentualnie – informacje donośnie daty, od której konsument może korzystać z prawa lub praw będących przedmiotem umowy (jeżeli umowa dotyczy obiektów znajdujących się w budowie – termin, w którym miejsce zakwaterowania oraz obiekty będą gotowe, a usługi związane z korzystaniem z miejsca zakwaterowania będą dostępne);

Informacje, o których mowa powyżej powinny zostać udostępnione w odpowiednim czasie, umożliwiającym zapoznanie się z ich treścią przed zawarciem umowy, nieodpłatnie, w sposób jasny i zrozumiały, na piśmie lub na innym trwałym nośniku informacji.

Do kwietnia 2012 roku w tym temacie obowiązywały ustawy:

  • o ochronie nabywców prawa korzystania z budynku lub pomieszczenia mieszkalnego w oznaczonym czasie w każdym roku;
  • Kodeks cywilny;
  • Kodeks wykroczeń;
  • ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Na to dodam okolicznościowy cytat z Jerzego Pilcha (Dziennik, 5-7 stycznia 2010):

“Podobno Ludwig Wittgenstein pytany przez gospodynię, u której wynajął kwaterę, jakiego rodzaju posiłków sobie życzy, odparł: »Wszystko jedno co, byle zawsze to samo«.Otóż dla mnie jest to matka wszystkich porzekadeł, aforyzm aforyzmów, bezcenna wskazówka i nigdy nie spełnione marzenie(…)
Żeby zawsze było tak samo, ale broń Boże nie w sensie, żeby zawsze trwało jakieś uniesienie (…) Żeby zawsze rankiem pić kawę z tej samej filiżanki, po południu w tej samej kawiarni, żeby, tak jak to czyni zdecydowana większość ludzkości, w nocy spać, w dzień pracować, żeby (…) regularnie chodzić na spacery, do kina i na mecze, żeby – poza tym, że latem
zawsze w to samo miejsce i na tak samo długo
– nigdzie nie wyjeżdżać(…)”

 

Prawo do mieszkania spółdzielczego po rozwodzie lub śmierci jednego z małżonków.

Po rozwodzie byli małżonkowie powinni w terminie 12 miesięcy, licząc od chwili ustania małżeństwa, poinformować spółdzielnię, któremu z nich przypadło spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Jeśli sprawa o prawo do tego mieszkania jest w toku – powinni przedstawić dowód wszczęcia postępowania sądowego o podział.

W razie, gdyby prawo do lokalu mieszkalnego przypadło byłemu małżonkowi, który nie był członkiem spółdzielni mieszkaniowej, musi on złożyć deklarację członkowską do spółdzielni. Należy zrobić to w terminie 3 miesięcy od dnia, w którym przypadło prawo do lokalu.

W przypadku niepodjęcia przez byłych małżonków opisanych czynności we wskazanych terminach, spółdzielnia zobowiązana jest wyznaczyć im dodatkowy termin (nie krótszy niż pół roku) na wykonanie tych obowiązków. Spółdzielnia winna wskazać, że niedotrzymanie terminu skutkować będzie uchwałą o wygaśnięciu prawa do lokalu mieszkalnego.

Co to oznacza? Ano tyle, że prawo do spółdzielczego lokalu mieszkalnego nie ustaje z chwilą rozwiązania małżeństwa, ale w razie niedotrzymania terminów – może zostać odebrane. O ochronie bliskich w takiej sytuacji piszemy kilka akapitów niżej.

Nieco inaczej wygląda nabycie prawa do lokalu w sytuacji śmierci jednego z małżonków. Jeśli oboje mieli równe prawo, to przechodzi ono w całości na osobę pozostającą przy życiu. Jeśli zaś nie był on wcześniej członkiem spółdzielni, to podobnie jak w przypadku rozwodu – musi w ciągu 12 miesięcy od chwili śmierci współmałżonka złożyć deklarację członkowską do spółdzielni. Jeśli nie dopełni tego terminu – spółdzielnia musi wyznaczyć dodatkowy termin (nie krótszy niż pół roku) na jej złożenie, a po bezskutecznym upływie tego terminu, spółdzielnia może podjąć uchwalę o wygaśnięciu prawa lokatorskiego z uwagi na niemożliwość jego przysługiwania osobie nie będącej członkiem spółdzielni.

Ustawowe uprawnienie do uzyskania przez małżonka, pozostającego przy życiu, spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego nie narusza praw spadkowych innych osób do dziedziczenia wkładu mieszkaniowego, co oznacza, że nie narusza uprawnień spadkowych związanych z rozliczeniem wartości tego wkładu.

W przypadku podjęcia przez spółdzielnię uchwały o wygaśnięciu spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego – tak po śmierci jak i po rozwodzie – prawo do spółdzielczego lokalu mieszkalnego przechodzi na rzecz dzieci lub innych bliskich, którzy zamieszkiwali z byłymi małżonkami. Warunkiem jest złożenie w terminie 12 miesięcy deklaracji członkowskiej wraz z pisemnym zapewnieniem o gotowości do zawarcia umowy o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego. Spółdzielnia nie może odmówić ustanowienia dla nich prawa do lokalu, ale warunek zamieszkiwania z jednym lub obojgiem byłych małżonków jest konieczny. Przy czym wcale nie musieli zamieszkiwać razem właśnie w tym lokalu, o którego prawo występują.

Jeżeli z roszczeniem o przyjęcie w poczet członków spółdzielni i ustanowienie prawa lokatorskiego wystąpi kilka osób, prawo to może być ustanowione tylko w odniesieniu do jednej z nich, wskazanej przez sąd cywilny (w postępowaniu nieprocesowym – odpowiednio art. 199 KPC), albo wskazanej przez spółdzielnię, jeżeli osoby te nie wystąpią do sądu w terminie wyznaczonym przez spółdzielnię.